بوی گل و بانگ مرغ برخاست    هنگام نشاط و روز صحراست

فراش خزان ورق بیفشاند         نقاش صبا چمن بیاراست

ماراسرباغ و بوستان نیست       هرجاکه تویی تفرج آن جاست

گویند نطربه روی خوبان             نهی است نه این نطرکه ماراست

درروی تو سرصنع بی چون         چون آب درآبگینه پیداست

هرآدمی ای که مهرمهرت            دروی نگرفت سنگ خاراست

روزی تر وخشک ما بسوزد          آتش که به زیر دیگ سوداست

نالیدن بی حساب سعدی             گویند خلاف رای داناست

از غرقه ی ما خبر ندارد                 آسوده که برکنار دریاست

                                                                                                            سعدی